نویسنده : زیگموند فروید

   ترجمه : شاهرخ علیمردانی

در سال 1920 میلادی، کمی بعد از جنگ جهانی اول، فروید کتاب کوچکی را تحت عنوان ماوراء اصل لذت از آنجا آغاز شد که در سالهای بعد از جنگ افراد باقیمانده و صدمه دیده از جنگ علائمی را نشان می‌دادند و شکایاتی داشتند که تجزیه و تحلیل آن‌ها با روانکاوی بر اساس تکیه بر اصل لذت مشکل بلکه غیر ممکن بود فروید از خود می‌پرسید که چرا این بیماران تجربیات تروماتیک صدمه‌زا و صحنه‌هایی از جنگ را بصورت کابوس‌های ترسناک و هراس ممتد بی‌وقفه مشاهده می‌کنند و این صحنه‌های آسیب زا در مخیله و یا رفتار آنان تکرار می‌شود؟ آنها چه لذتی از این بازی روانی می‌برند؟ چرا این کابوس‌ها، هر بار به شکلی ولی از زاویه دیگری در خواب و بیداری بر آنان ظاهر می‌شود؟