نویسنده : کترین مالابو    

   ترجمه : تقی کیمیایی‌اسدی

«قاعدتاً، دانشمندان علم اعصاب همان طور که، درآکولای خون آشام از سیر، اجتناب می کند از سه چیز پرهیز می کنند: هر رابطه ای با متافیزیک اروپائی، درگیری سیاسی، و بازتابی بر شرایط اجتماعی ای که موجب رشد علمشان شده است.
کترین مالابو دقیقاً همین کار را انجام می دهد: او خوانشی هگلی از علوم اعصاب ارائه می دهد، که بر مفهوم انعطاف پذیری بنا شده، و او بر موازات های غیرعادی بین مدل ذهن انسان بازتاب می کند که توسط دانشمندان علم اعصاب و ساختار سرمایه داری معاصر پیشنهاد شده است.... موفقیتی فوق العاده.»
                                                                                                                                                                                                              اسلاوی ژیژک

«ذهن یک آئینه است؛ یک پروژکتور؛ یک کامپیوتر؛ یک اقتصاد؛ یک اکولوژی خود-خالق است، مزرعه ی گندمی که با نسیم همخوانی باد می خورد.
کترین مالابو نیروی استعاره ی سریعاً منشعب شونده ای را فهمیده است، اما علاوه بر این می داند که ما مالک اذهانی هستیم که استعاره ها را می سازند. مالابو، به جای این که باز هم یک کاربرد دیگری از تحقیقات مغز را باز هم به یک زیر رشته ی دیگر ارائه دهد، یک دیدگاه را عرضه می کند. به جای جبر سفت و سخت، او به انعطاف پذیری نگاه می کند، توان مغزها برای وفق دادن، برای تندیس سازی فرم ها، برای جسم دادن به تاریخ، اما به علاوه برای فروریزی تشکلات قبلی، گاهگاهی منفجرانه؛ به جای این که بدنبال دلائلی باشد که بی فکرانه به دنبال جمع آوری، مرتبط کردن، و توزیع باشد، مالابو اشاره به این میکند که اگر ما بعنوان یک اجتماع، قادر باشیم از استعاره های لازم اما ناقصمان عقب بکشیم و از مغز آگاه شویم، تاریخ به چه چیزی تبدیل خواهد شد.»
                                                                                                                                                                                                                 جوزف تبی