نویسنده : بهمن حبیبی

شعری از این کتاب : 

سرمایی به درونش می‌خلد
دلش را خنج می‌زند
سرش را به تاریکی درمی‌نشاند، اما دستش را از دست رها نکرد
دستی کش محافظت می‌کرد از افتادن
بر پای پیکر
دستی‌ کش سرما می‌بخشید از بیرون
رستاخیزِ مردگان
دستی کش جرأت می‌بخشید از درون
غوغای کلمه‌ها
دستی کش کشان‌کشان سوی خانه‌اش می‌کشاند