نویسنده : جاناتان لونین

   ترجمه : خشایار بهاری 

منجمان نخستین معتقد بودند زمین باید در مرکزیت جهان باشد و فرض می‌کردند که خورشید ،ماه و ستارگان به دور زمین ساکن می‌گردند . علاقه‌ی آنان به طور عمده معطوف بود به مسائل علمی ،به رابطه‌ی واقعی یا فرضی رویدادهای آسمانی و حوادث زمینی و جستجوی آسمان به خاطر یافتن نشانه‌هایی از وقایع سعد و نحس .با وجود این کشفهای برجسته‌ای در این دوران صورت گرفت . گاهشماری با دقت زیادی رشد کرد . دایره‌البروج به دقت تمام تعریف شد . دوره‌ی کامل کسوف و خسوف تعیین شد و ... .

پایان دوره‌ی زمین مرکزی در قرن شانزدهم با شخصیت نیکولائوس کوپرنیکوس پیوندی بس نزدیک دارد . می‌توان گفت که نجوم جدید با این دوره آغاز می‌شود . کوپرنیکوس نشان داد زمین نه تنها مرکز جهان نیست ،بلکه زمین نیز فقط یکی از سیاراتی است که به دور خورشید می‌گردد .