ایرانیان کمدی را ترجیح می‌دادند و نمایش‌های فرانسوی زیادی بارها و بارها اجرا شد. آرام‌آرام نمایش‌نامه‌های کشورهای دیگر (روسیه و انگلستان) در لیست نمایش قرار گرفتند اما در مقایسه با نمایش‌نامه‌های فرانسوی در حاشیه بودند. تراژدی‌های تاریخی به ویژه اپیزودهای بازسازی تاریخ ایران نیز خیلی موردعلاقه مردم بود. اپرت، موزیکال نیز جاذبه زیادی داشت و به مثابه بخشی از انواع نمایش‌های مورد‌پسند توده باقی ماند. برای پاسخ‌گویی به تقاضا، نمایش‌نامه‌نویسان ایرانی بی‌شماری نوشتن کمدی‌ها، نمایش‌نامه‌های اخلاقی، تراژدی‌ها و موزیکال‌های متعدد را شروع کردند به طوری که بیشتر آن‌ها بخشی از گنجینه نمایش‌های منظم شدند. آن‌ها افزون بر چیزهای دیگر، از امور جاری برای رساندن پیام خود استفاده می‌کردند، مانند نمایش «راه زنان» نایب حسین و ماشاءلله خان کاشانی که در دسامبر 1919 در تهران انجام شد. کمدی‌ها همچنین وضعیت موجود را به سخره می‌گرفتند؛ مانند «عمو رجب بچه شده» که دندانپزشکان و دارو سازان را دست می‌انداخت.