نویسنده : بهار رهادوست 

بخشی از این کتاب : 

به پاهايش نگاه مي‌كند. خوشبختانه با اين جوراب‌هاي كلفت راه رفتنش صدا ندارد و همسايه پاييني بي‌خواب نمي‌شود. قدم‌هايش را مي‌شمرد. از پنجره اتاقش در آن كنج تا اين طرف آپارتمان و پنجره هال 20 قدم است. هر رفت و برگشت مي‌شود 40 قدم و اگر هر قدم يك ثانيه وقت بگيرد، يك ساعتش مي‌شود 260 قدم كه براي خسته شدن خيلي خيلي كم است. ”اين‌قدر راه مي‌رم تا بيفتم“