حکیم سعدالدین بن شمس الدّین نزاری قهستانی ، شاعر عمدۀ فارسی زبان اسماعیلی آغاز دورۀ بعد از الموت است آثار وي قديمي ترين نمونه يك تلفيق ادبي ميان كيش اسماعيلي نزاري و تصوق در ايران است که در قالب شعر و اصطلاحات صوفیه به ابزار عقاید و اندیشه های اسماعیلی خود می پردازد.

هدف عمده‌ی کتاب بررسی اوضاع و احوال جامعه اسماعیلی پس از غلبه مغول به ایران در نیمه قرن هفتم هجری است. بر اثر دگرگونی عظیمی که پس از این رویداد در جامعه اسماعیلی پدید آمد تقریباً هیچ منبع و مأخذ اسماعیلی باقی نماند. تنها منبع عمده اسماعیلی که از دوره مغول باقی ماند، آثار منظوم نزاری قهستانی به عنوان شاعر درباری است که ایالت‌های شمال شرقی ایران مشغول خدمت بود و نویسنده رساله دکترای خود را براساس همین آثار و منابع تألیف و تدوین کرده است.