نویسنده : ثمین باغچه‌بان

 کتاب حاضر از تنها فرزند پسر جبار عسگرزاده مشهور به جبار باغچه‌بان بوده که خاطرات خود را درباره‌ی پدرش جمع‌آوری کرده و این اثر را فراهم آورده است. این خاطرات را در ۴۶ فصل مثل لالایی، قورباغه، دکتر میم و... می‌خوانیم. این خاطرات منبع دست‌اولی برای شناخت شخصیت و افکار باغچه‌بان، پدر ناشنوایان و بنیان‌گذار تعلیم و پرورش ناشنوایی در ایران است. اطلاعات جالب و سودمند در لابه‌لای این خاطرات، فراوان آمده است. باغچه‌بان شاعر و نویسنده‌ی ایرانی و مبدع روش آموزش ناشنوایان، پایه‌گذار آموزش‌وپرورش پیش از دبستان و از پیش‌گامان ادبیات کودک در ایران است. نویسنده در ابتدای کتاب، بخشی از زندگی‌نامه‌ی خود را این‌گونه بیان می‌کند: «در سال ۱۳۰۴ در تبریز به دنیا آمدم. دوران خردسالی‌ام در شیراز گذشت. دوره‌ی ابتدایی را در تهران به پایان رساندم و از اول متوسطه به هنرستان موسیقی رفتم. در سال ۱۳۲۳ با استفاده از بورس تحصیلی رایگان ترکیه، با دوست بی‌نظیر و بااستعدادم "حسین ناصحی"، برای تحصیل در رشته‌ی کمپوزیسیون به آنکارا رفتیم. در کنسرواتوار دولتی آنکارا با همسر آینده‌ام "اولین باغچه‌بان" که یکی از برجسته‌ترین هنرجویان رشته‌ی پیانو و آواز بود، آشنا شدم. من و ناصحی در سال ۱۳۲۸ دوره‌ی فوق‌لیسانس کمپوزیسیون را با درجه‌یک به پایان رسانده و به ایران برگشتیم. سال بعد هم همسرم به ایران آمد و هر سه در هنرستان عالی موسیقی استخدام‌ شده و در رشته‌های تخصصی خود به تدریس پرداختیم. نظر به اینکه زندگی من و همسرم با فعالیت‌های دوش‌به‌دوش و هدف‌های مشترکی که داشتیم درهم بافته شده است، باید به فعالیت‌ها و سازندگی‌های او اشاره‌ای بکنم.»