نویسنده : فردریک بکمن

   ترجمه : الهام محمودی

داستان کتاب پیش رو الهام گرفته از احساساتی است که فردریک بکمن از جایی که در آن بزرگ شده دریافته و منشایی برگرفته از حس او به مرگ و عشق دارد؛ قصه ای کوتاه با مکان هایی واقعی درباره پدری که ادعا می کند کسی را کشته و دختر بچه ی کوچکی بستری در بیمارستانی که همین مرد نیز به دلیل بیماری سرطان در آن حضور داشته، دختری که می داند به زودی خواهد مرد و زنی آشنا برای راوی با پرونده هایی در دست که نام همه انسان ها در آن درج شده است.

گزیده ای از کتاب :

من آدم خودخواهی هستم و تو هم قبلا به این موضوع پی برده بودی. مادرت یکبار بانگ زد و گفت من هیچ ترازی برای خود نمی شناسم، من فقط افرادی را بالاتر از خود می دانم که به کمک شان نیاز داشته باشم و آدمهایی را که پایین تر از خود می بینم به نظرم حقیر می آیند پس تحقیرشان می کنم. مادرت راست می گفت. من تا آن حد در زندگی پیش رفتم که دیگر احدی بالاتر از من نباشد.

و اما خودخواهی من دقیقا تا چه حدی است؟ تو می دانی که من می توانم که هرچیزی را خرید و فروش کنم، ولی آیا می شود چهار دست و پا روی بدن مرده ها بالا بروم؟ آیا می شود کسی را بکشم؟