نویسنده : نصرت رحمانی

او خیلی صریح و واضح احساسات و درک باطنی خود را از موضوعات با کلماتی درشت و لحنی پرخاشجو در قالب شعر بیان می کند. اشعار او درست همانند نقاشی، دنیایی را برای خوانندگان تجسم می کند. رحمانی از درد و رنج مردم و آنچه که دراجتماع اتفاق می افتد در سروده هایش استفاده و کلمات و ترکیبات تازه ای را وارد شعر کرده است.

گزیده ای از کتاب :

فردا کجاست؟

فردا فریب نیست،سراب است.

فردا مگر چه بیش از امروز می تواند داشت؟

فردا به جز خش چینی به چهره ای

یا رگ تاری سپید بر کاکلی سیاه.