اراسموس یا به قول اروپایی ها «اراسم رُتردامی» (1466-1536) فرزندی نامشروع یا غیر رسمی از ماجرایی عشقی بود. فردی بود باهوش و حافظه فوق العاده و دانش آموخته؛ به بهانه بیماری چند بار از پذیرش مقام کاردینالی شانه خالی کرد و از هیئت آباء کلیسا به در آمد. معلمی شاهزاده اسپانیا و چند مقام دیگر را هم نپذیرفت و به جایش دوستی با شاه انگلستان و سر تامس مور (مشاور شاه) را برگزید و هفت سال در انگلستان زندگی کرد و آخر عمرش را به گوشه نشینی در سوئیس با نویسندگی و نامه نگاری با بزرگان ملل و ممالک اروپا گذراند؛ چندان که اهمیت مکاتبات او را با مکاتبات ولتر [پیامبر روشنگری] برابر دانسته اند. آثار او بیشتر در زمینه الهیات یا حکمت الهی و برخی دیگر ادبی و برخی دیگر تاریخی و تربیتی هستند. حوزه علمیه مسیحی سوربون، که اکنون دانشگاهی معتبر محسوب می شود، در سال 1527 او را به خاطر برخی نوشته هایش ملحد و کافر اعلام کرد ولی در نهایت با دوستی ای که با پاپ و ارتباطاتی که با بسیاری از بزرگان اروپا داشت از دادگاه های تفتیش عقاید مسیحی جان به در برد.

اراسم بیش از هر کسی در اصلاح مذهبی قرنهای پانزدهم و شانزدهم موثر واقع شد، ولی انتقادهای شکننده او از جاه و جلال و مخصوصاً فساد پیشوایان مذهب کاتولیک از طرفی و از ظلم و خشونت و بیدادگری مارتین لوتر از طرف دیگر موجب شد که هر دو دسته او را مورد لعن قرار دادند و مارتین لوتر او را به پروتئوس Proteus، موجود افسانه ای که صد قیافه ی متفاوت داشت، تشبیه می کرد و گاهی نیز او را «مار ماهی صید ناشدنی» می نامید.

اين كتاب اولين اثري است كه بعد از دوران تاريك قرون وسطا در اروپا به انتشار درآمد و اوضاع اجتماعي آن روز و خصوصاً استبداد و بيداد مذهبي مقامات كليسا و رهبران ديوانهاي تفتيش عقايد را مورد انتقاد صريح و شكننده قرار داد.