(روانكاوی بوف كور صادق هدايت)

نویسنده : رضا كاظم‌زاده

افقی که روانکاوی برای فهم مسائل انسانی در برابر ما گشوده همزمان در بسیاری از موارد راه ورودش به بسیاری از اجتماعات انسانی را دشوار ساخته است. در اغلب اجتماعات بشری سخن گفتن از فانتسم‌های ناخودآگاه، تابوهای جنسی و زندگی خصوصی از یک سو و ربط دادن آنها به باورهای جمعی، اخلاقی و اعتقادی از سوی دیگر، امری پذیرفته نیست... از این زاویه، به‌کارگیری روانکاوی برای ارائه‌ی خوانشی متفاوت از بوف کور را می‌توان تلاشی برای درون‌فرهنگی کردن این دانش محسوب نمود.

داستان بوف کور روایتِ یک تراژدی است: تراژدی امیال. امیالِ کام‌نیافته‌ای که همگی به یک موضوع نظر دارند: زن. در یک جمله: بوف کور روایت تراژیک امیال ناکام‌مانده‌ی راوی به زن است، زنی که در دو نقش مختلف (مادر و همسر) و در دو ساحت گوناگون (واقعی و خیالی یا خودآگاه و ناخودآگاه) در برابر او ظاهر شده است.