نویسنده : توما سوتينل

   ترجمه : نادر تكميل‌همايون

مارتین اسکورسیزی پس از سی سال فعالیت حرفه‌ای و کارگردانی بیش از بیست فیلم بلند، به مقام استاد بزرگ سینمای آمریکا دست یافته است. او از آن دست سینماگرانی است که در جای‌جای فیلم‌هایش حضور دارد. این سینماگر سینمادوست، از کارهای کلاسیک سینمای آمریکا و همین‌طور موج نوی اروپا بهره می‌برد و در سال‌های هفتاد به طور حرفه‌ای وارد عرصه‌ی سینما می‌شود؛ او با راننده تاکسی به سرعت به موفقیت می‌رسد، فیلمی که غنای جهانش را آشکار می‌کند و همکاریش را با رابرت دنیرو رقم می‌زند. از این پس، اسکورسیزی فیلم‌هایش را بدون سازش هنری و بدون گوشه‌نشینی می‌سازد (همان‌طور که خودش دوست دارد بگوید «یک فیلم برای خودم، یک فیلم برای آنها»)، چیزی که در دل صنعت سینمای آمریکا متداول نیست، جایی که هیچ‌چیز به هیچ‌وجه قطعی نیست: نیویورک نیویورک، گاو خشمگین، آخرین وسوسه‌ی مسیح، کوندون، کازینو، هوانورد... اسکورسیزی پیوسته در حال کشف آمریکا و تاریخش است، تاریخی شکل گرفته در دل مهاجرت‌های متوالی، با فیلم‌هایی مانند عصر معصومیت یا دار و دسته‌های نیویورک، تا آخرین اثر بزرگش، رفتگان، که نقدی شدید بر دوره‌ی معاصر است.