(نخستين نسخه‌ی يافت شده از زمان حيات شاعر)

  نویسنده : علا مرندی

به کوشش : علی فردوسی

کتاب غزل هایی از حافظ قدیمی‌ترین نسخه‌ی یافت شده از شعرهای حافظ شاعر ملی ایران است. این شعرها در 791 و 792 هجری قمری به دست علا مرندی نوشته شده و بدین ترتیب تنها نسخه یافته شده از زمان زنده بودن شاعر بزرگ است. اصل کتاب در کتابخانه‌ی بادلیان کتابچه‌ای است ساده و بی تصویر با خطی خوب که در سال 1385 توسط دکتر علی فردوسی یافت شده است که از جمله دربرگیرنده‌ی اشعاری است از سید جلال یزدی، حافظ و شاه شجاع.
چاپ دوم غزل‌هایی از حافظ که در زمان حیات شاعر توسط علا مرندی به ثبت رسیده‌اند با کمی تاخیر به دستتان می‌رسد. نام حافظ، و این که این نخستین بار بود که چنین مجموعه‌ی معتنابه‌ی(قریب به پنجاه غزل) از شعرهای او که متعلق به زمان زندگانی او بودند پیدا شده بود، موجب استقبال از کتاب شد و خبر چاپ آن، بی گزاف، به زبان‌های گوناگون در جهان بازتاب یافت.
استاد ایرج افشار، که اشراف‌اش بر تاریخ و فنون متون بی‌بدیل است و رفعت شناخت راهبردی‌اش از تاریخ ادب و فرهنگ در ایران مورد اعتراف همگان، در مقاله‌ی مفصلی با عنوان "بیاض علآ مرندی" نوشت: "انتشار کتاب غزل‌های حافظ از زمان حیات شاعر به کوشش دلپذیر علی فردوسی که در انتشارات دیبایه به زیبائی و تازه‌آوری چاپ شده( ۱۳۸۷) یادآور بخت بلند شاعر جاودانی ما است و برای دوستداران گلبانگ او ارمغانی اتفاقی و استثنائی در تاریخ ادبیات. کدام شاعر نامور قدیم از اقران حافظ و سعدی است که حدود پانصد بیت از سروده‌اش بازمانده از روزگار زندگی او باشد."