نویسنده : امير زمانی

این کتاب حاوی نه بخش است که هر بخش به آموزش یکی از خطوط باستانی و نویسه های کهن اختصاص یافته است و مجموعه ای مناسب برای دانشجویان رشته های مرتبط با خطوط باستانی را شکل داده که با تمرین های مکرر و ارائه معادل تقریبی فارسی نو نویسه ها زمینه یادگیری سریع تر و ماندگارتر را فراهم آورده است. نویسه های “نوآشوری و اکدی”، “دوناگری”، “اوستایی”، “میخی فارسی باستان”، “پارتی”، “پهلوی کتیبه ای”، “سغدی مانوی”، “زبور پهلوی” و “پهلوی کتابی” در این اثر مورد آموزش قرار گرفته اند.

گزیده ای از کتاب :

الفبای اوستایی را حدود 500 ق م اختراع کردند که در واقع هر نویسه نشان دهنده ی یک صدا بود. نکته ی مهم این است که این صداها بیانگر سنتی شفاهی است، بنابراین صداها را آن گونه که در زمان اختراع الفبا بوده نشان می دهد که لزوما تلفظ اصلی آن ها نیست. نکته ی دیگر آن که الفبای اوستایی را از قرن سیزده به بعد می شناسیم و دقیقا نمی دانیم که در زمان اختراع این خط چه شکلی داشته اند. خط اوستایی را از راست به چپ می نویسند. الفبای اوستایی 16 واکه و 37 همخوان دارد.