نویسنده : حسن‌بن‌علی نظام‌الملک طوسی

مقدمه و تصحیح : محمود عابدی

خواجه نظام الملك طوسي با جمع آوري تجارب حاصل از سال هاي وزارت خود در دوره سلجوقي در اين كتاب ارزشمند، روش هاي كشورداري رايج در تاريخ ايران زمين را به تصوير مي كشد و پندها و آموزه هایی درباره ی آیین کشورداری ارائه می دهد.

گزیده ای از کتاب :

واجب است بر پادشاهان از احوال رعیت و لشکر و دور و نزدیک خویش بررسیدن و اندک و بسیار آنچه رود بدانستن. اگر نه چنین کند عیب باشد و بر غفلت و خوارکاری و ستمکاری حمل کنند و گویند: « فساد و دراز دستی کرد؛ که آنچه در مملکت می رود یا پادشاه می داند یا نمی داند. اگر می داند و منعی و تدارکی نمی کند، آن است که همچون ایشان ظالم است؛ و اگر نمی داند، بس غافل است و کم دان». و این [هر] دو معنی نه نیک است. لابد [به] صاحب برید حاجت آید.