(گزیده کشف المحجوب)(از میراث ادب فارسی 27)

نویسنده : علی‌بن‌عثمان هجویری

انتخاب و توضیح : محمود عابدی

کشف‌المحجوب از مهم‌ترین منابع تصوف اسلامی و از کهن‌ترین متون صوفیانه فارسی است.

آنچه درباره خرقه و خرقه‌پوشی، ملامت و ملامتیان، جمعی از مشایخ قرن پنجم، فرقه‌های مختلف صوفیه تا آن رو و اصول اعتقادی آنان، حقایق معاملات و آداب طریقت در این کتاب آمده است در زبان فارسی بی‌سابقه است و در زبان عربی هم منبعی که در این مباحث با آن برابری کند وجود ندارد. این کتاب گزیده‌ای از کشف‌المحجوب بوده که شامل 42قطعه ادبی است که عنوان بعضی از آن‌ها عبارت‌اند از: “دردهایی که آن‌ها را سپاس می‌گویم”، “نیایش”، “ایمان”، “نامه”، “پرواز”، “فاتح”، “بمان”، “صورتک”، “مرگ من “و “حیات .” در یکی از قطعه‌ها می‌خوانیم : جاده‌های مه گرفته اجازه عبور نمی‌دهند/ دیگر توانم به صفر رسیده/ من احتیاج به خورشید دارم/ به خورشیدی که با من بخواند ….”