(گنجینه فرهنگ و مفاهیم ادبی 3)

نویسنده : عبدالحسین فرزاد

در بخشی از متن اين کتاب می خوانيد:

«عرب‌ها قبل از اسلام و قبل از تدوين علوم ادبی، شعر و خطابه و سخنوری و نامه‌نويسی داشتند و چون ملکه لغت در طبيعت آنان وجود داشت، نيازی به علوم ادبی احساس نمی کردند. ولي نزول قرآن و احتياج به فهم و تفسير آن و نيز گسترش سريع ممالک اسلامی، باعث شد مسلمين، لزوم تدوين علوم ادبی را بيابند. چرا که اکثريت مسلمانان که از سرزمين‌های غير عربی بودند، در قرائت قرآن به خطا می رفتند. مورخان، عموما اتفاق دارند که ابوالاسود دوئلي (م 69 هـ .ق) علم نحو عرب را وضع کرده است. او خود نقل می کند که اصول علم نحو را از امام علی ـ عليه‌السلام ـ فراگرفته است و هم او بود که بعدها علامات و حرکات را تعيين کرد. نياز بيشتر مسلمانان غير عرب، به فهم عربی، موجب شد که بيشتر اشخاصی که به تدوين علوم ادبی عرب پرداختند غير عرب باشند.»