(اندیشه‌های نو 6)

نویسنده : محمدمهدی اردبیلی

گئورک ویلهلم فریدریش هگل از فیلسوفان بزرگ آلمانی، در سال 1770 متولد شد و در سال 1831 از دنیا رفت. نظام فکری او براساس دیالکتیک یا گفت و گو و مجادله بود. بخشی از نظام فلسفی هگل، “نظام ینا” نام دارد ومتافیزیک ینا بخشی از نظام فلسفی نظام ینا می باشد. نویسنده در این کتاب مراحل به وجود آمدن متافیزیک ینا را توضیح می دهد و به بررسی رابطه و پیوند میان آن و اثر برجسته ی هگل به نام پدیدار شناسی روح و جایگاه نخست متافیزیک ینا در فهم و تفسیر هگل می پردازد.

گزیده ای از کتاب :

لذا در اینجا روح دیگر از باقی ماندن و درجا زدن در «نگریستن به خودِ نگریستنش» فراتر رفته و می کوشد تا به نسبت عملی خود با جهان یا با خود به مثابه ی «جهان ساز» مواجه شود و به همین دلیل هگل نام «اراده» را برایش برمی گزیند. اما اراده به واسطه ی برآمدنش از شعور، در ابتدای راه هیچ ندارد. این اراده مطلقا خود آئین است و به واسطه ی ابتنای کامل شعور بر بنیان نظری و معرفتی، این اراده در عمل هنوز برای محقق ساختن خود چیزی کم دارد. اراده نیازمند واسطه ای است که منویاتش را تحقق بخشد و این واسطه همان «ابزار» است که هگل آن را بسط و توسعه ی اراده می داند.