نویسنده : فرخنده حق‌شنو

«من بی تصویر» رمانی است سیال ذهن، که با شکل چند زبانی روایت شده است. در واقع چند شخصیت با چند روایت به بیان داستان می پردازند. از جمله این شخصیت ها زنی به نام سوسن است که در روایت خود می گوید تمام دوران کودکی و نوجوانی اش را در غربت زندگی کرده است وبرگشتن به وطن یکی از بزرگ ترین دغدغه های است که با ازدواج با پرویز امکان پذیر می شود. این شخصیت استاد دانشگاه و نویسنده است، که با وجود مشغله زیادی که دارد، بعد از ازدواج مجبور می شود همه مسئولیت های زندگی و حوادث مهم و عجیب آن را خود به تنهایی بر دوش بکشد. شخصیت پردازی سوسن و شخصیت های دیگر به لحاظ توجه به بعضی ظرافت ها و نکته های عمیق احساسی، و اجتماعی قابل تأمل اند. شخصیت پردازی سوسن علیرغم شکل ها و تکنیک های به کار رفته در رمان، مانند بعضی رمان های کلاسیک به گونه ای است که خواننده آن را در ذهن نگاه داشته و فراموش نمی کند چنان که شخصیت های پروین و نیلوفر و خانم جان و ژولیت و بقیه و شخصیت های مرد نیز چنین رفتاری با خواننده دارند.