نویسنده : کولسن وایت‌هد

   ترجمه : سمیه گنجی

برده ي جواني به نام كورا كه به پيشنهاد سزار درحال فرار به شمال آمريكا از طريق خط آهن زيرزميني است، در مسير گريزش نظام برده داري ايالات متحده و ظلم و استبدادي را كه در طول تاريخ اين كشور نسبت به سياه پوستان و مهاجران صورت گرفته، به تصوير مي كشد.

گزیده ای از کتاب :

كورا انديشيد چه دنيايي است كه زندگي در زندان را تبديل به تنها بهشت موجود مي كند. از بند آزاد بود يا در تار بود: چطور بايد وضعيت يك فراري را توصيف كرد؟ آزادي مفهومي بود كه در حين نگاه كردن جابجا مي شد، مثل جنگلي كه وقتي آدم از نزديك مي بيند پردرخت است و از بيرون، از مرغزاري خالي، مرزهاي واقعي اش را مي توان ديد. آزاد بودن هيچ ربطي به زنجير يا فضايي كه آدم در اختيار مي گيرد ندارد. در كشتزار آزاد نبود ولي بدون محدوديت جريب هايش را مي پيمود. هوا را مي چشيد و ستارگان تابستاني را تعقيب مي كرد. با تمام كوچكي اش جاي بزرگي بود. اينجا از اربابش آزاد بود ولي در لانه اي چنان كوچك دزدانه مي رفت كه طاقتش طاق شده بود.