نویسنده : تارا وست‌اور

   ترجمه : شبنم نادری

روايتي خواندني از سرگذشت تامل برانگيز و پرفراز و نشيب نويسنده كه جزو ده كتاب برتر نيويورك تايمز در سال 2018 قرار گرفت و علاوه بر دريافت جايزه ي شبكه ي اجتماعي گوود ريدز، نامزد نهايي جايزه ي PEN آمريكا نيز شد.

او كه در خانواده اي بدگمان و متعصب در آيداهو به دنيا آمده و با موسيقي بدون تغيير و تكراري كوهستان تربيت شده است، به دليل باورهاي مذهبي افراطي پدر از داشتن شناسنامه، رفتن به مدرسه و داشتن يك زندگي معمولي محروم است و خود را براي آخرالزمان آماده مي كند. تارا كه علاقه ي بسياري به تحصيل كردن دارد، دست به تغييري بزرگ و شجاعانه در زندگي اش مي زند و راه را براي رسيدن به خواسته ي خود هموار مي سازد.

درس خوانده سرنوشت دختري را به تصوير مي كشد كه با تلاش و پشتكار فراوان و گرفتن افسار زندگي اش از دست ديگران به موفقيت و جايگاهي كه آرزويش را دارد، مي رسد.

گزیده ای از کتاب :

از او پرسيدم: «اگه يه زن بودي، باز هم حقوق مي خوندي»؟

جاش، بدون اين كه سرش را بلند كند، گفت: «اگه زن بودم دوست نداشتم حقوق بخونم».

دوباره گفتم: «اما از وقتي مي شناسمت هرگز نديدم از چيزي جر دانشكده ي حقوق حرف بزني. پس اين روياي توئه، مگه نه»؟

جاش حرفم را تأييد كرد: «همين طوره. اما اگه زن بودم ديگه رؤيام اين نبود. زن ها فرق دارن. اونا چنين جاه طلبي هايي ندارن. آرزوي اونا بچه دار شدنه». لبخندي به من زد، انگار كه مي دانست منظورش را گرفته ام. همين طور هم بود، مقصودش را گرفته بودم. من هم لبخندي زدم و براي چند ثانيه اي هم عقيده بودنمان را به هم نشان داديم.

بعد دوباره پرسيدم: «اما اگه زن بودي و همين حسي كه الان داري رو داشتي، اون وقت چي»؟

جاش لحظه اي به ديوار خيره شد. واقعا در فكر فرورفته بود. بعد گفت: «اون وقت مي دونستم كه حتما من مشكلي دارم».