مجموعه‌ی «حكايت عشقى بى قاف، بى شين، بى نقطه» از شش داستان كوتاه تشكيل شده است كه از لحاظ فرم روايى و جهانى كه مستور تلاش در باورپذير كردن آن دارد به هم نزديك هستند. در اين داستان‌ها ما اغلب با مولفه‌هايى روبه‌رو هستيم كه در آن‌ها همنشينى نوعى خوانش متافيزيكى با روابط ساده و روزمره‌ی انسانى- اجتماعى محور اصلى داستان‌ها را تشكيل مى‌دهند. در اين مولفه‌ها عناصر تكرار شونده‌اى مانند سكون سنگين زمان، توجه به جزئيات بى اهميت و تبديل شدن يك ماجرا به پرتره‌اى از ناكامى‌هاى هستى شناسانه‌ی خوانش داستان‌ها را كمى «خاص» مى‌كند. مصطفى مستور در اعم داستان‌هاى اين كتاب كوشيده تا با مكث پيرامون یک رابطه‌ی خوشايند، شيطنت‌آميز و يا تلخ انسانى زوايايى را روشن كند كه زندگى ازهم گسيخته‌ی آدم‌هايش را موجب شده است.