نویسنده : سیمون دوبووار 

   ترجمه : حامد فولادوند

 اين كتاب تفاوت عمده با ساير كتاب‌هاي منتشره درباره سارتر دارد، زيرا از سوي شريك زندگي وي نوشته شده است، شريكي كه از وي به عنوان نامدارترين زن روشنفكر قرن بيستم نام مي‌برند.

گفت‌وگوي اين اثر در سال 1974 در رم و پاريس انجام شده است.
 
نام سیمون دوبوار و ژان پل به هم گره خورده است، به ويژه در میانه سال‌های 1943 و 1950 که مکتب اگزیستانسیالیسم بر ادبیات نفوذ قابل توجهی داشت.

دوبووار در حلقه فلسفی دوستانه گروهی از دانشجویان مدرسه «اکول نورمال» پاریس عضو بود که ژان پل سارتر نیز در آن عضویت داشت. از اين طريق سارتر و دوبووار تبديل به دوستاني نزديك شدند. آن دو در تمام عمر شریک جداناپذیر یکدیگر باقی ماندند، اما ارتباط آن‌ها برخلاف روابط مرسوم جامعه بود.

شیوه زندگی آنان نشان از سرگشتگی و عصیان نسل آگاهی در اروپا داشت، نسلي كه با عصیان‌گری در پي بر هم زدن معادلات و قواعد اجتماعی بود. آنان  آزادی انسان را مهم‌ترین وجه زندگی و محور تفکرشان قرار مي‌دادند.

دوبووار با ارايه تعابير بسيار متفاوتي از عشق، اجبار، اختیار و مذهب، پرچم‌دار در هم شکستن قوانین اجتماعی به شمار مي‌آيد كه به نظر وي دست و پاگير مي‌آمدند.

گفت‌وگوهاي اين كتاب موضوع واحدي ندارند و حول و حوش موضوعات متنوعي دور مي‌زنند. جذابيت اين كتاب از آن جهت است كه فرد را مشتاق خواندن گفت‌وگوهاي دو نفره دو فيلسوف اگزيستانسياليست مي‌كند كه از قضا زندگي مشتركي را با يكديگر داشته‌اند.

غذا، ورزش، نيچه، موسيقي جديد و جاز، جايزه نوبل، كامو، آرون، جاكومتي، پيكاسو، جنگ جهاني و اسارتش توسط نازي‌ها، الجزيره و فلسطين، جسم، تن و آزادي انسان از جمله موضوعات اين كتاب‌اند.

به یقین گفت‌وگوهاي اين كتاب تنها براي آشنايي با انديشه سارتر نيست، بلكه مخاطب را با ديدگاه‌هاي دوبووار نيز درباره موضوعات مورد بحث آشنا مي‌كند.