نویسنده : ژوزه ساراماگو

   ترجمه : كیومرث پارسای

رمان «همه‌ی نام‌ها» نوشته ژوزه ساراماگو (۲۰۱۰-۱۹۲۲) برنده نوبل ۱۹۹۸ است. رمان «کوری» مشهورترین اثر ساراماگو است که توانسته به عنوان یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های ایران و جهان، خوانندگان بسیاری را به خود جلب کند. ساراماگو در «همه‌ی نام‌ها»، از تاریکی و ناشناخته بودن دنیای مردگان به شکلی نمادین می‌گوید. کارمند ساده‌ی اداره‌ی ثبت که قهرمان این داستان و همنام با نویسنده‌ی کتاب است، باید برای دستیابی به اطلاعاتی در مورد مردگان با یک ریسمان خود را به نمادی از دنیای زندگان، میز جناب رئیس، ببندد و بعد در تاریکیِ بایگانیِ مرد‌گان گام بگذارد تا در آن قسمت، گم نشود. دیگر موضوع این کتاب، مسئله‌ حادثه و اتفاق است. ساراماگو در این رمان، نقش اتفاق و تصادف را در زندگی انسان‌ها بسیار بالا می‌داند؛ به‌طوری‌که یک تصادف ساده می‌تواند زندگی انسانی را به‌طور کلی دگرگون کند؛ همان‌گونه که با خواندن این رمان خواهید دید چگونه زندگی یک کارمند ساده‌ی اداره‌ی ثبت با رویداد یک اتفاق ساده متحول شده و مسیر زندگی‌اش تغییر می‌یابد. در قسمتی از «همه‌ی نام‌ها» می‌خوانیم: «بالای چهارچوب در، صفحه‌ی فلزی بلند و باریکی از جنس فلز لعاب‌دار بود، قرار داشت. حروفی سیاه که در زمینه‌ای سفید روی این صفحه حک شده‌اند، عبارت «اداره مرکزی ثبت تولدها، ازدواج‌ها و فوت‌ها» را نشان می‌دهند. قسمت‌هایی از لعاب این صفحه ترک برداشته و خراشیده شده است. در ورودی، دری کهنه و قدیمی است و رنگ قهوه‌ای که آخرین بار رویش زده ‌شده، پوسته‌پوسته ‌شده و رویه‌ی بیرون زده چوب آن، پوست پشمالو و بدن انسان را تداعی می‌کند. در امتداد نمای خارجی این ساختمان، پنج پنجره وجود دارد. به‌محض ورود به ساختمان، بوی کاغذ کهنه به مشام می‌رسد. درست است که هرروز تعداد زیادی کاغذهای جدید وارد این اداره می‌شود، کاغذهایی که حاکی از ادامه یافتن دختر و پسرهایی است که هرروز به دنیا می‌آیند؛ اما بوی کهنگی کاغذها همیشه به مشام می‌رسند. زیرا سرنوشت تمام کاغذها از لحظه خروج از کارخانه، به‌طور دائمی کهنه و کهنه‌تر شدن است».