نویسنده : مهرداد ناظری ،ایمان هنرپور

 اي کاش فرصتي مي داد و مي توانستيم ذهن همه آدم ها را بخوانيم و حرف هاي ناگفته ي آنها را مي شنيديم.. اي کاش صداهاي از گلو بيرون نيامده را مي شنيديم... و باورهايمان را نسبت به اطرافيان مورد بازبيني و نقد قرار مي داديم... طعم شکلات و قهوه در شما تجربه مي شود... و من و او... و ما با زبانزندگي، زنده بودنمان را در فرياد سکوت مي سراييم. بايد برگرديم و دوباره روايت کنيم... روايتي نو از لحظه اي پيش، روايتي کهنه از آينده... همه چيز در چند ثانيه مرور مي شود و تجربه اي متولد مي شود که لحظه اي بعد مي ميرد... در اينجا همه روايت گرند و همه حرفه اي، غير حرفه اي مي نويسند و مي خندند...