اين کتاب را مي‌توان به نوعي گزيده آثار طباطبايي به حساب آورد؛ چرا که مجموعه‌اي از آثار سه دوره مختلف کاري اوست؛ به همين دليل مي‌توان تفاوت‌هاي سبکي محسوسي را ميان داستان‌هاي کتاب مشاهده کرد. ترتيب چينش داستان‌هاي کتاب از آخر به اول است که به اين ترتيب، هر چه به انتهاي کتاب نزديک‌تر مي‌شويم، تاريخ نگارش داستان‌ها قديمي‌تر است.

اين داستان‌ها ممکن است در نگاه اول با معيارهاي داستان‌نويسي کلاسيک همخواني نداشته باشند؛ اما با کمي دقت بيش‌تر مي‌توان عناصر داستان کلاسيک را با اجرايي جديد در آن‌ها بازشناسي کرد. مثلا اگر به دنبال ديالوگ در اين داستان‌ها بگرديم، در بسياري از آن‌ها چنين چيزي را پيدا نمي‌کنيم؛ اما با توجه به اين‌که داستان‌هاي فاقد ديالوگ از زاويه ديد اول شخص نوشته شده‌اند، مي‌توان آن‌ها را يک مونولوگ بلند به حساب آورد که خود گونه‌اي از ديالوگ‌نويسي است. به همين ترتيب، طرح و توطئه داستان‌ها نيز در بسياري موارد مبتني بر غياب است؛ به اين معني که اتفاق داستاني حول محور کسي يا چيزي شکل مي‌گيرد که يا در داستان غايب است، يا به طور کلي زاييده ذهن راوي است. به اين ترتيب، غياب يک شخصيت يا يک شيء و جست‌وجوي ردپاي او در داستان به ايجاد اتفاق داستاني منجر مي‌شود.

اگر چه سعيد طباطبايي داستان‌نويس متفاوتي است؛ اما داستان‌هاي اين مجموعه ويژگي‌هايي دارند که مي‌تواند آن‌ها را نزد جامعه کتاب‌خوان کشور محبوب کند. در واقع در اين مجموعه از اين نويسنده داستان‌هايي گزينش شده‌اند که قابليت ايجاد ارتباط با مخاطبان بيش‌تري را داشته باشند.