نویسنده : تاکوجی ایشیکاوا

   ترجمه : فریده مهدوی‌دامغانی

رماني احساسي و شاعرانه  درباره ي مردي كه پس از هشت سال زندگي مشترك با همسرش، ميو، او را از دست مي دهد و به مرد مجردي كه سرپرست يك بچه ي شش ساله است، تبديل مي شود. ميو قبل از مرگش به او گفته بود كه در فصل ريزش باران هاي موسمي باز خواهد گشت. قولي غيرقابل باور كه به طرز عجيبي به حقيقت مي پيوندد؛ اما ميو همه ي گذشته را فراموش كرده است.

گزیده ای از کتاب :

پيش از آن كه از خانه خارج شوم، ميو را صدا زدم: «فكر مي كنم بهتر باشد كه زياد از خانه خارج نشوي.»

ميو سرش را به نشانه تأييد جنباند، بدون آن كه نشان دهد گفته هايم كوچك ترين تأثيري روي تصميم گيري نهايي اش داشته است.

افزودم: «ظاهرت هنوز سرحال نيست، بنابراين بهتر است كه با نهايت آرامش و راحتي در خانه استراحت كني.»

«بسيار خوب.»

اما آنچه مرا نگران مي كرد، نگاهي بود كه ديگران مي توانستند به او بيندازند. حتي با وجود آن كه ما زندگي مان به گونه اي بوده است كه زياد با همسايگانمان رفت و آمدي دوستانه انجام نداده بوديم، اما به هر حال، شمار زيادي از آنان به خوبي از اين حقيقت مطلع بودند كه او يك سال پيش، اين عالم زميني را ترك كرده بوده است.