نویسنده : یوسف عالی‌عباس‌آباد 

محمدرضا شفیعی کدکنی، متولد 1318 در کدکن نیشابور، از شاعران برجستۀ معاصر است. مهارت‌های گران‌مایه‌ای در نقد ادبی و تصحیح متن‌های ارزشمند پارسی دارد. حضور درازمدت در دانشگاه تهران، خوش‌اقبالی شفیعی کدکنی را دوچندان کرده است. وی در متن و معرض تمام اتفاقات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در دوران پر از التهاب تاریخ معاصر ایران بوده است. .

شفیعی کدکنی، دلباختۀ زادگاه و ستایشگر خراسان بزرگ است و کوچک‌ترین و ناچیزترین ‌بهانه سبب می‌شود تا او در قالب استعاره، تشبیه، مجاز و کنایه و فرمالیسمی درهم‌تنیده‌شده، جامۀ گران‌قیمت و منحصربه‌فردی بر تن خراسان بپوشاند و از ناز و کرشمه‌هایش روایت کند. از طرف دیگر شفیعی کدکنی خشم و نفرت از مغول و تاتار را نیز با خود حمل می کند و چاووشی‌خوان قبیلۀ ایران است. خود را مسئول ایران می‌پندارد و همواره در رثای ایران و گام‌های زشت و پلشت مغول ناله سر می‌دهد.

.خراسان‌ستایی، مغول‌ستیزی، و فرمالیسم سه مؤلفه یا سه موضوع همگون یا ناهمگون شعر اوست. ترکیب این سه ‌مفهوم در کنار خردگرایی و سوگواری‌های تاریخی، هنگامه‌های نو و منحصربه‌فردی خلق کرده‎‌ است. رویکرد کتاب حاضر گذری بر متن و محتوای این سه ‌دیدگاه اصلی شفیعی کدکنی است.