آنچه در اين كتاب آمده است مجموعه اي است از مقالات در باب جامعه شناسي هنر و ادبيات برگرفته از سه مكتب فكري متشخص و تاثيرگذار درقرن بيستم.

اولين جهت نظري ارائه شده«نظريه انتقادي مكتب فرانكفورت» است كه از دل موسسه ي مطالعات اجتماعي دانشگاه فرانكفورت برآمده و نظريه ي زيباشناسي تئودور آدورنو را مي توان درخشان ترين جهت گيري نظري اين نحله دانست كه حاصل نفي راهبرد اساسي روشنفكري يعني تخصص كردن دانش است.

فهرست مطالب :

• خود بنيادي هنر
• ذات دوگانه ي هنر
• نگاهي دوباره به مفهوم صنعت فرهنگ سازي
• ادراك حسائي و بي حسي
• در باب ادبيات به مثابه شكلي ايده ئولوژيك
• به سوي هنر سياسي پسامدرن