نویسنده : احلام بشارت 

   ترجمه : سمانه کدخدایی‌مرغزار

آن شب در اتاقي كه مال من و طلا و زينب بود، تنها بودم. به خورشيد نگاه كردم كه در حال طلوع بود. خورشيد داشت بقيه لباس قرمزش را روي تپه ها جا مي گذاشت. اين منظره را دوست داشتم. هميشه دوست داشتم شهرها و خانه هايي در تخيلم بسازم و آن ها را با هرچه دوست دارم پر كنم، و هر چيزي كه مي خواستم مي كشتم. مي خواستم شهري بسازم كه فقط مال من باشد و اشغالگران در آن سهمي نداشته باشند و...