نویسنده : محمدابراهیم باستانی‌پاریزی

بخشی از این کتاب :

اشکال کار در این است که زمام تمام حکومت ها کم کم دارد از دست اهل نظر و اهل علم و اخلاق و فضیلت خارح می شود و به دست کسانی می افتد که به هرلطائف الحیلی بوده است، یک رای از حریف خود بیشتر آورده اند. در جنین گیر و داری است که «مدهب ناحق» خیلی ساده به صورت «مذهبنا حق» تعییر شکل می یابد.

ساده ترین راه تصدیق این تصور من آن ست که ما می دانیم امروز، با وحود مبارزه با بی سوادی در سطح جهانی، و با وحود این که مثلا در سوئد یا سویس تقریبا هیچ کس بی سواد نیست، با همه این ها هم الان تعداد بی سوادهای عالم، در سطح جهانی اقلا ده برابر کل بی سوادهای عالم در عصر حجر است. با آن که در عصر حجر لابد همه مردم بی سواد بوده اند. یعنی افزایش جمعیت جهانی تعداد بی سوادان را به تصاعد هندسی بالا برده است. فقط اشاره می کنم و البته که جمعیت2.5 میلیاردی آسیا، در بیست سال آینده دیگر، یعنی اول قرن بیست و یکم معادل 3.5 میلیارد خواهد بود.

حالا شما بفرمایید این یک میلیارد آدم اضافی همه ابوعلی سینا- و برتراند راسل سِرخشت خواهند افتاد؟ خیر. ولی مهم این است در بسیاری از نقاط عالم، این بیسوادها حق رای دارند، مثلا در چین عکس کاندیداهای حزب را می کشند و بی سوادها برابر آن علامت می زنند و در هندوستان مردم بی سواد، با نخود و عدس و لوبیا رای می دهند. فی المثل عدس برای حزب کنگره، و نخود برای جاناتا و .... قس علیهذا.