اين كتاب برگزيده‌اي از شادماني‌هاي كوچك، گزينه داستان‌ها، گزينه اشعار، مكاتبات هرمان هسه و توماس مان و همچنين هرمان هسه به روايت منتقدان را دربرمي‌گيرد.

اغلب خوانندگان ايراني هرمان هسه را به عنوان يك نويسنده و رمان نويس مي‌شناسند كه پيش از اين رمان‌هايي چون «گرگ بيابان»، «دميان» و «سيذارتا» در ايران از او ترجمه و منتشر شده بود.

در اين كتاب نيز داستان كوتاه‌هاي «پروانه»، «مردي با كتاب‌هاي بسيار» و «بازداشت» از هسه انتخاب و ترجمه شده است.

همچنين بخش شادماني‌هاي كوچك، تعدادي از مقالات و يادداشت‌هاي هسه درباره موضوعات مختلف را شامل مي شود.

«يادي از آندره ژيد»، «براي مونتانيولا»، «تلاش‌هايي مدرن براي معنابخشي‌هايي جديد»و «يادواره‌اي از آسيا» از جمله اين يادداشت‌ها هستند.

شايد كمتر كسي تا امروز مي‌دانست كه هسه جايزه نوبل خود در سال 1946 به خاطر اشعار و مقالاتش كسب كرد. در كتاب مذكور اشعاري با عنوان‌هاي شب، هنگام، چه سنگين روزهايي، سرنوشت، دير هنگام به جاده، بر فراز كشتزاران، راهي به درون، به مردمان سخت، نخستين گل‌ها، در آوارگي، پروانه، شب تنها، كودكي، گفت‌وگوي آواره با مرگ، هر از گاه، پاييز، دردها، سپتامبر، تنها، يادداشت شبانه آوريل، بيمار و همه مرگ‌ها انتخاب شده است.

در پشت جلد كتاب چنين آمده است: «من دريافته‌ام كه دوست داشته شدن هيچ و اما دوست داشتن همه چيز است و بيش از آن بر اين باورم كه آنچه هستي ما را پر معني و شادمانه مي‌سازد، چيزي جز احساسات و عاطفه ما نيست. پس آن كس نيك‌بخت است كه بتواند عشق بورزد.»