دکتر 'طه ندا 'استاد دانشگاه اسکندریه مصر, در مقدمه این کتاب چنین می‌نویسد: 'ادبیات تطبیقی, نوعی پژوهش ادبی جدید است که در زمان‌های اخیر نزد اروپایی‌ها شکل گرفته و به تدریج در مطالعات شرقی‌ها نیز راه یافته است...ادبیات تطبیقی به اعتبار این که از اروپا نشئت گرفته ماده پژوهشی خود را نیز از ادبیات اروپا و گرایش‌های فکری ایشان برگرفته و به رویدادهای تاریخی, روابط اجتماعی و بازتاب آنها در ادبیات اروپا توجه دارد...در میان ملت‌های جهان نمی‌توان چند ملت را پیدا کرد که میان ایشان همان ارتباط و تاثیر متقابلی که میان ملت‌های مسلمان برقرار شده, به وجود آمده باشد .تحقیق و پژوهش ادبی خود را در این کتاب به این ملت‌های مسلمان یعنی اعراب, ایرانیان و ترکان اختصاص داده‌ام .تحقیق و پژوهش ما در ادبیات تطبیقی با اروپایی‌ها متفاوت خواهد بود, چه هم موضوع پژوهش ما و هم انگیزه و هدف تحقیق ما با آن‌ها فرق می‌کند . زبان عربی و همه زبان‌ها و آثار ادبی وابسته به آن که بر یک دیگر تاثیر متقابل داشته‌اند, محور پژوهش ما خواهد بود .'بدین ترتیب, وی در این کتاب, رابطه زبان‌های فارسی و عربی و تاثیر این دو بر یک دیگر را بررسی نموده به بیان مشترکات اسلامی (ایرانی, عربی و ترکی) اشاره می‌کند ;همچنین تاثیر قرآن کریم را بر آثار ادیبان ایرانی بررسی و ارزیابی می‌نماید .