نویسنده : مریم سمیع‌زادگان

قصه ای از گذشته ای نه چندان دور در یکی از روستاهای شمالی ،قصه ی آدمهایی ساده دل و صمیمی که با اندک ناملایمتی که در زندگی دارند به سمت امامزاده و درخت معروف حیاط امامزاده یعنی #آقادار می روند و برای آقا سلیمان متولی امامزاده درددل می کنند و بعد سبک بال و راحت به سمت زندگی می روند ؛ غافل از آن که خود ملا هم قصه ای دارد و قصه اش از همه ی قصه های مردمان روستا قصه تر است. و هر روز را با یاد  جواهر دختری شهری که عاشقش بود آغاز می کند. 
آقا دار قصه ی مردمان پاکدل و عاشقی است که هنوز ساده زندگی می کنند ، ساده فکر می کنند و حتی ساده می میرند. 

بخشی از کتاب :
مجری ساعت را اعلام می‌کند موسیقی ملایمی پخش می شود و گوینده با ناز می پرسد : 《تا به حال فکر کرده اید بعد از شما دنیا چطور میگذرد ؟》دوباره موسیقی پخش می‌شود صدای زن غم  دلنشینی دارد: 《برای آنکه بدانی جهان بر تو می گذرد گاهی در آینه نگاه می کنی و تارهای سفید مو و چین و چروک دور چشمت را می شماری  برای آنکه بدانی که جهان  با تو می گذرد گاهی تقویم های کوچک جیبی قدیمی سالهای دور ردیف شده روی همِ توی گنجه را برمی داری ورق میزنی به روزهای رفته نگاه می کنی و آهی از نهادت  برمی خیزد .فرق نمی کند از سر حسرت گذشتن روزهای خوب یا  یادآوری ناخوشی بعضی  روزها هر چه بوده خوب و بدش گذشته و رفته برای اینکه بدانی جهان بر تو با تو می گذرد  و بی شک بی تو نیز می گذرد، به آگهی های ترحیم روی دیوارها نگاه می کنی و به قبرهای توی خاکستان. باورت میشود بدون تو هم جهان می‌گذرد و آب از آب تکان نمی خورد》.