نویسنده : نیما یوشیج

با مقدمه و انتخاب : یدالله جلالی‌‎پندری 

 نیما از خود دیوانی وزین مشتمل بر شعر سنتی و شعر نو به یادگار گذاشته که الهام‌بخش تقریباً تمامی شعرای شعر نو پس از اوست.

نیما آگاهانه تمام بنیادها و ساختارهای شعر کهن فارسی را به چالش کشیده است. شعر نو عنوانی بود که خود نیما بر هنر خویش نهاده بود. تمام جریان‌های اصلی شعر معاصر فارسی مدیون این انقلاب و تحولی هستند که نیما مبدع آن بود.

اگر چند شعر نیما را خوب بخوانید، خواهید دید که شعر او چه آسان خوانده می‌شود و اگر پابه‌پای این اشعار بیایید، درخواهید یافت که شعر نیما نه مشکل است و نه شگفتی‌وار، شعر خوب و زنده و یگانه‌ی این روزگار است، و نیما نه‌تنها شروع کننده که به کمال رساننده هم هست.