همه ما زورو، قهرمان افسانه يي داستان هاي پرشمار و فيلم هاي هاليوود را مي شناسيم. اما کمتر کسي است که با ريشه هاي تاريخي - فرهنگي اين قهرمان لاتين آشنا باشد. رمان زورو اثر ايزابل آلنده (سال 2005) داستان ديه گو دلاوگا و چگونگي تبديل شدن او به اين شورشي چست و چابک و مدافع فرودستان را تعريف مي کند. رواني داستان از هم سويي فکري ميان نويسنده و قهرمان اثر خبر مي دهد و از سوي ديگر درگيري هاي ذهني ويژه يي را به نمايش مي گذارد که محصول مشکلات و چالش هاي دروني قهرمان اثر است که ميان دو فرهنگ متضاد ومتعارض رشد کرده است. ديه گو دلاوگا فرزند يک نظامي اسپانيايي است که همچون تمام فاتحان امريکاي لاتين تبديل به ارباب آريستوکرات در سرزمين جديد شده است. از سويي ديگر، مادر او سرخپوستي مبارز است و مادربزرگ مادري اش شمن داناي قبيله که به او جادو و رموز سرخپوستان را مي آموزد. او در محلي زاده شده که امروز کاليفرنيا ناميده مي شود و از کودکي شاهد ظلمي است که مهاجران اروپايي و فاتحان تازه به امريکا رسيده بر بوميان منطقه روا مي دارند. حتي خود او نيز به خاطر دورگه بودن گه گاه دچار مشکلاتي مي شود. در نوجواني، از آنجا که فرزند مردي اروپايي است و مثل تمام فرزندان اشراف بايد تربيتي برگزيده دريافت کند، به بارسلونا فرستاده مي شود. به بارسلونايي که در دوران روشنگري ميان درگيري هاي سياسي، نظرات آزادي خواهانه و مفاهيم نو مثل برابري، جوي شديداً تب زده دارد. اولين درس هاي شورش را از معلم شمشيرزني اش ياد مي گيرد؛ کسي که با چنان مهارتي شمشير زني را به او مي آموزد که او را افسانه مي کند. سپس به کاليفرنيا بر مي گردد و به اداره زمين هايش مي پردازد. اما عدالت جويي اش او را تبديل به قهرمان نقابداري مي کند که با شمشيري در دست از اسب وفادارش تورنادو پايين مي پرد تا عدالت را برقرار کند و همه جا نشان زد (z) معروف خودش را بر جاي مي گذارد.