نویسنده : فواد نظیری

در قلبِ مسافرِ من پرنده‌یی ست که خود سراسرِ سفر است، با بالی از عقیق و بالی از چخماق مدام پرواز می‌کند در امتدادِ غروب و فقط غروب می‌خورَد و غروب می‌نوشد،- و چون شبا‌هنگام به خواب روَم پرواز می‌کند و باز می‌آید مدام در امتدادِ طلوع و فقط طلوع می‌خورد و طلوع می‌نوشد.