نویسنده : آلفرد سیمون 

   ترجمه : معصومه زواریان

مولير احياگر تئاتر و كمدي فراسنه و مظهر اسطوره بوطيقاي تئاتر است. بوطيقايي كه به خيال‌پردازي، مهارت و خودآگاهي رهنمون مي‌شود. او زوايا و خفاياي روح آدمي را با ژرف‌بيني بيان كرده است. مولير با نمايش‌نامه‌هاي كميك و در عين حال منتقدانه خويش. از خنده سلاحي براي مبارزه با اخلاق و قيدوبندهاي زمانه آفريد. شخصيت‌هايش همگي در عمق تخيلات بشري جاي دارند. كمدي‌هايش مباحثه‌اي در باب مشكلات و عيوب روزگار است: ازدواج و وضيعت زنان. رياكاري و تظاهر عابدان، فساد و هرزگي، غياب صداقت، تعلق خاطر به سنن و رسومات غلط، خودنمايي وفضل‌فروشي و ... مولير مي‌خواست عيوب آدمي را اصلاح كند، هدفش نشان دادن فساد بزرگان زمانه بود. از اين رو اين عيوب را در معرض خنده همگان مي‌گذاشت. نمايش‌نامه‌هايش هنوز جاودان است و تماشايشان خنده را برمي‌انگيزاند.