(شعر اقوام ایرانی : كردی)

گردآوری و برگردان : فریاد شیری

‌تو نسیم‌ صبح‌گاه‌ بهاری‌ و
در جان‌ام‌ چون‌ روحی‌ سبک‌ و نامریی‌
برای‌ شب‌های‌ خوشی‌ و ناخوشی‌ام‌ می‌مانی‌
تو رمز انتظاری‌

تو صدای‌ گنجشکان‌ میعادگاهی‌ و
سوسوی‌ ستاره‌ی‌ بلند آرزوهام‌
عزیزم!
پیش‌تر‌ها
خنده‌هایت‌ پژواک‌ سبز رود بود و
چشمان‌ آبی‌ات‌
برکه‌ای‌ پُر از ماهی‌های‌ زرد و قرمز
در برابر آفتاب‌
حالا
چرا چون‌ بید مجنون‌
مژه‌های‌ نرم‌ات‌ خم‌ شده‌اند و
از گرمای‌ نگاه‌ات‌ هیچ‌ نمانده!؟