”رمان «وقت نویس» نوشته "میچ آلبوم"  داستانی است درباره‌ی مفهوم زمان، و از زمان‌های خیلی دور آغاز می‌شود، از زمان پیدایش تاریخ انسان، با پسرکی پابرهنه در حال دویدن از تپه‌ای و جلو او دخترکی پابرهنه. پسر سعی می‌کند دختر را بگیرد. معمولا دخترها و پسرها اینطوری‌اند. برای این دو، همیشه همین‌طور خواهد ماند. اسم پسر دُر است. دختر آلی است. در این سن تقریبا هم‌هیکلند، با صداهای زیر، موهای کوتاه و ضخیم، و شت‌کهای گل روی صورتشان. آلی می‌دود و برمی‌گردد به دُر نگاه می‌کند و می‌خندد. آنچه حس می‌کند، نخستین بارقه‌های عشق است. سنگ کوچکی از زمین درمی‌آورد و به طرف پسرک پرتاب می‌کند. یک بچه‌ی متفاوت می‌تواند دنیا را تغییر دهد. به همین دلیل خدا تماشایش می‌کند."