چشم گربه یکی از آثار معروف مارگارت اتوود نویسنده‌ی مشهور کانادایی است. در این رمان راوی یک نقاش مسن است که آثارش در قالب یک نمایشگاه مرور آثار در شهر تورنتو، برگزار شده است. این نقاش به موازات مواجهه با آثار قدیمی‌اش، خاطرات و سرگذشت‌های هنری و سیاسی‌اش را در ذهن مرور می‌کند. کل این رمان فضای تاریکی دارد و به‌نوعی از تفکرات فمنیستی مؤلف، نشأت گرفته است.

قسمت هایی از کتاب :

«-نفرت آسان‌تر بود . اگر از آن‌ها متنفر بودم، می‌دانستم چی‌کار کنم. نفرت روشن و واضح است، فلزگونه، یک‌سویه، بی تزلزل، برعکس عشق .

-زیاد دانستن در مورد آدم‌ها باعث می‌شود تحت تسلط آن‌ها دربیایید، در موردتان مدعی می‌شوند، مجبورید دلایل آن‌ها را برای انجام کارهای‌شان درک کنید و همین آدم را ضعیف می‌کند.

-در اين سالن زن‌های زيادی هستند و چند نقاش ديگر، چند آدم ثروتمند...با آن‌ها دست می‌دهم. حركت دهان‌شان را می‌بينم. اگر جای ديگری بودم مقاومتم در برابر اين‌جور برخوردها، اين نوع خودنمايی‌ها بيشتر بود، خودم را از تک و تا نمی‌انداختم، اما اين جا احساس می‌كنم در مقابل نگاه‌شان برهنه‌ام. در فاصله‌ی ميان آدم‌های پولدار، دختری با دست راهش را باز می‌كند و پيش می‌آيد. دخترک نقاش است. جای بحث هم ندارد، اما به هر حال اين را به زبان می‌آورد. موهايش را از پشت اصلاح كرده، مثل برادرم در گذشته‌ها. مدل موی جوان‌های معمولی در اواخر دهه‌ی چهل. او پسا همه چيز است، چيزی است كه تازه پس از پسوند پسا می‌آيد. چيزی است كه پس از من خواهد آمد. می‌گويد: "عاشق كار اولی‌تون بودم." خودش نمی‌داند كه همين حالا مرا تا حد خس و خاشاک زمين تنزل داده و پايين آورده است.»