نویسنده : ریموند پلنت

   ترجمه : اکبر معصوم‌بیگی

هگل و حلقه ‏ي همراه او (شلينگ و هولدرلين)، در ينا، در آغاز جواني و تحصيل در دانشگاه، از دغدغه‏ ي ارتباط سه‏ گانه‏ ي خدا، انسان و جهان فارغ نبودند و به ‏ويژه آن‏چه اين دغدغه را به اوج مي ‏رساند چندپارگي جامعه ‏ي بشري و جهان اجتماعي بود: انزواي انسان که در جامعه‏ي مدرن چون کاهي دست خوش امواج رقابت و خودمداري است؛ آرزوي خويشتنِ تقسيم‌شده ‏ي بشر براي رسيدن به کليت؛ از خودبيگانگي، بيگانگي با جامعه و با طبيعت؛ تنهايي و بي‏ تکيه‏ گاهي در جامعه‏ اي که بر فردگرايي استوار است. و اين همه نشان مي‏ دهد که نمي‌توان فلسفه‏ ي هگل را از آراي ديني او جدا کرد. بـدون هـگل انديشـه‏ ي مـدرن تصـورناپـذير است: سلـسله ‏ي درازآهنگي از متفکران و فيلسوفان طراز اول انديشه ‏هاي خود را زير سايه‏ ي فلسفه‏ ي او پرورده‏ اند، از انديشه‏ وراني چون فويرباخ، مارکس و مرلوپونتي تا کيرکه‏گور و نيچه.