نویسنده : ماگدا سابو 

   ترجمه : نگار شاطریان

آن منظره بود که دلش می‌خواست تا آنجا که امکان دارد چشم از آن برندارد، پیچ ملایم خیابان، نور پشت پنجره‌ها، ویترین بدقوارۀ کلمن که با افتخار در آن چراغ نصب کرده بود. آدم‌ها از میان آب شلپ‌شلپ‌کنان پیش می‌رفتند، چترهایشان زیر نور برق می‌زد. باد دوباره از جنوب می‌وزید و ابرها و آسمانِ خالی از ماه روی بام‌های کوتاه ساختمان‌ها چنبره زده بودند. در طول زندگی‌اش اولین بار بود که احساس می‌کرد زمین گرد است، و نه صاف، که آهسته اما به‌یقین زیر پاهایش می‌چرخید.
(از متن کتاب)

در نگاه اول به نظر می‌رسد «ترانۀ ایزا» روی موضوع کهنسالی و رابطۀ مادری با دخترش متمرکز است اما در همان صفحات آغازین خواننده متوجه می‌شود که اثر سابو متفاوت‌تر و منحصربه‌فردتر از آن است که به سادگی تنها دربارۀ این موضوعات باشد.

سابو با ظرافت تمام اتی، مادر ایزا، را زیرنظر می‌گیرد و تنهایی‌ عمیق‌ش را با جزئیات دلخراشی به تصویر می‌کشد.