(لحن و نظام ارزشی)

نویسنده : علیرضا کاوه

بخش نخست این کتاب شامل «گونه»، «روش‌های بررسی گونه»، «چهار گروه‌بندی»، «فراگونه»، «گونه‌های فرعی»، «دوسویگی(قطب‌بندی)» و «واقعیت سینمایی» شده، بخش دوم کتاب «لحن»، «نظام ارزشی( ایدئولوژیک)»، «تأویل ناپذیری»، و «قیاس ناپذیری» را در برگرفته و نویسنده در بخش پایانی، از «گزینه‌های نظریه‌پردازی گونه»، «یادداشت‌ها»، «منابع»، «برای پژوهش بیشتر» و «نمایه» است.

ژانرهای معرفی‌شده در این کتاب، در چهار گروه طبقه‌بندی شده‌اند.

«جنایی»، «کمدی»، «ملودرام»، «وسترن»، «فانتزی»، «وحشت» و «موزیکال» نام‌هایی است که برای معرفی ژانرهای اصلی تاریخ سینما در گروه نخست طبقه‌بندی این کتاب با نام هفت گونه اصلی انتخاب شده‌اند.
 
«عظیمEpic»، «افسانه علمی»، «ماجرایی»، «کودکانه»، «اسرارآمیز»، «سرگذشت‌نامه‌ای» و «ورزشی»، هفت گونه بعدی در بخش گونه‌های فرعی هستند.

«جنگی»، «اجتماعی»، «مهمانی»، «حرفهJob»، «فاجعه»، «فیلم‌ در فیلم» و «(Teenager)Teenpic»  دسته سوم از گونه‌هاست که البته در بخش فرعی قرار می‌گیرد.  

«طبیعت»،‌ «جاده‌ای»، «حادثه‌ای»، «سیاسی»، «خطابه‌ای»، «سمفونی شهر» و «Porno» گروه چهارم از گونه‌بندی چهارگانه‌ای است که در این کتاب آمده است.
 
در پشت جلد این کتاب می‌خوانیم:«از ظهور سینما زمان زیادی نگذشت که واژه «ژانر» با تکرار بیشتری بر سر زبان‌ها افتاد. امروزه همه تقسیم‌بندی‌ها در رشته‌های متفاوت از گونه‌بندی یاد می‌کنند و این واژه از انحصار زیبایی‌شناسی خارج شده است. واژه‌ای که دریافت انسانی و پیوند بین انسان‌ها را نمایندگی می‌کند. شاید زمان زیادی نگذرد که فیلسوفی از کم‌توجهی زبان و فلسفه به این موضوع پیش از آن‌که «تصویر» اهمیت آن را گوشزد کند، اظهار تأسف نماید.»