نویسنده : علیرضا کاوه

کتاب حاضر در سه بخش با عناوین: “بیننده ی سینما کیست؟، “تعامل بین پرده ی سینما و تماشاگر و “واحد سینمایی، همراه با نتیجه گیری نگاشته شده است و از بینندۀ سینما و نقش مهم و غیر قابل انکار او در سینما می گوید.

گزیده ای از کتاب :

این خرافه (تابو) که فروش فیلم را معیار زیبایی شناسانه برای اثر بدانیم، دیدگاهی مرده است. ملاک ارزش گذاری اخلاقی برای فیلم ها نداریم و نمی توانیم ادعا کنیم که موضوعی مبتذل است یا شایسته ی تحسین. روایت ها در نزد بیننده ی فرضی موجود است و در واقع به تصاویر تحمیل می شود. این موضوع که زمینه ی اصلی در لذت بردن از اثری سینمایی چیست برای هیچ کس مکشوف نیست؛ با این حال نمی توان صرف کمال جویی یا بیهوده گرایی را مجزا ملاک گرفت، چون که می تواند هر دوی این ها بی معنی باشد. نمی توان بدیع بودن یا تکراری بودن را ملاک گرفت، چرا که هر دوی این ها زمینه ی فروش بالای اثر را می سازند.

تقدس زدایی از علم و هنر، دستاوردی برای بشر خواهد بود، چرا که این نگاه مقدس، محصول واکنش به آن نگاه طرد کننده بوده است، و وجهی افراطی را نمایندگی می کند. نگاهی که شکلی ایده آل برای تصاویر قایل است و به نظام بخشیدن یا انسجام فکر می کند. امروزه با ارجح دانستن نقش بیننده در خلق اثر هنری می دانیم که انسجام محصول دریافت است و نه امری تحمیلی از سوی هنرمند.