(مطالعه‌ی تطبیقی مفهوم تعزیه از نگاه بهرام بیضایی و سفرنامه‌های غربی)

نویسنده : شمیم شهلا 

کتاب در چهار فصل با عناوین «نشانه‌شناسی تعزیه»، «ارکان و نحوه اجرای تعزیه»، «جایگاه تعزیه در ساختارهای نمایشی» و «سرانجام» نوشته شده است.

در ادامه، بخش‌هایی از متن کتاب را می‌خوانید:
بهرام بیضایی می‌گوید: تعزیه یک نمایش ایرانی برآمده از آیین‌های باروری باستان است که لحظه‌ای از تاریخ با حفظ درونمایه‌ی باستانی‌ا‌ش جامه‌ی مذهبی پوشیده است. آنچه برای من در تعزیه جذاب است جادوی خیلی کهنی است که در آن موجود است، جادویی که در بهترین تعزیه‌ها به ترس و اضطراب اولیه‌ی بشر مربوط می‌شود و این جوهری است که به نظر من در تمام نمایش‌های خوبِ جهان اعم از کهن یا معاصر وجود دارد.
لذا پرداختن به تعزیه به‌عنوان هنری ماندگار در بطن جامعه و احیا و ترویج آن توسط رسانه‌ها و دیگر آثار نوشتاری می‌تواند در بازآفرینی خلاقیت‌ها و معرفی چهره‌های خلاق و هنرمند به جهانیان موثر واقع شود. چون این هنر به عنوان مردمی‌ترین شیوه در عرصه‌ی نمایش همواره مقبولیت عامه را داشته و خواهد داشت.