سیاوش کسرایی در سال۱۳۰۵ در اصفهان متولد شد. وی سرودن شعر را از جوانی آغاز کرد.شاهکار او منظومه آرش کمانگیر است. وی از شاگردان نیما بود که به او وفادار ماند.ضمن آنکه سالیان دراز در حزب توده فعال بود و در کنار شعر به مسایل سیاسی نیز می‌پرداخت. به همین دلیل گروهی او را شاعری مردمی می‌نامیدند.

بسیار زود به همراه خانواده اش به پایتخت آمد. او در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران درس خواند و علاوه بر فعالیت‌های ادبی و سرودن شعر، عمری را به تکاپوهای سیاسی (حزب توده ایران) گذراند. اما سرانجام، ناگزیر از مهاجرت شد و دوازده سال پایانی زندگی اش را ابتدا در کابل و سپس در مسکو بسر برد. وی سال‌های پایانی عمر خویش را دور از کشور خود و در تبعید در اتریش و شوروی گذراند؛ وی در سال ۱۳۷۴ به دلیل بیماری قلبی در وین، پایتخت اتریش در سن ۶۹ سالگی بر اثر بیماری ذات الریه زندگی را بدرود گفت و در گورستان مرکزی وین (بخش هنرمندان) به خاک سپرده شد.

در میان اشعار وی منظومه آرش کمانگیر از لحاظ اجتماعی و به سبک حماسه سرایی و شعر غزل برای درخت از لحاظ سبک و محتوا درخشش خاصی دارند. بخشی از شعر آرش:


آری آری زندگی زيباست
زندگی آتشگهی ديرنده پابرجاست
گر بيفروزيش.......رقص شعله اش.......در،هر کران پيداست
ور نه خاموش است و خاموشی گناه ماست

این کتاب شامل بخش‌های زیر است:

شناخت شاعر و شعرهایش، در باره زندگی، از نگاه شاعر، از نگاه دیگران، گزینه اشعار، آوا 1336، آرش کمانگیر 1338، خون سیاووش 1341، سنگ و شبنم 1345، با دماوند خاموش 1345، خانگی 1346، به سرخی آتش به طعم دود، از قرق تا خروسخوان 1357، آمریکا، آمریکا 1358، تراشه های تبر 1362، پیوند 1363، هدیه برای خاک 1363، ستارگان سپیده دم 1368، مهره سرخ 1374،