نویسنده : ایساک باشویس زینگر

   ترجمه : سپاس ریوندی

ایزاک بشویس سینگر، زاده ی ۱۹۰۴ و درگذشته ی ۲۴ ژوئیه ۱۹۹۱، داستان نویس یهودی و برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات سال ۱۹۷۸ است. وی هم چنین جایزه ی کتاب ملی را دریافت کرده است.پدر ایزاک و پدر بزرگ مادری او خاخام بودند. او در سال ۱۹۳۵ به ایالات متحده مهاجرت کرد، سردبیر روزنامه ی «فوروارد» در نیویورک شد و اکثر داستان های کوتاه خود را برای اولین بار در آن روزنامه چاپ کرد.سینگر تمام آثارش را به ییدیش، زبان مادری خود نوشته است. 

بخشی از این کتاب : 

از آن پس، طایبله دیگر تنها ماند. زود پا به سن گذاشت، از گذشته ها برایش هیچ نمانده بود، الا رازی که نه هرگز می شد به زبان آورد و نه کسی آن را باور میکرد. راز هایی هستند که دل نمی تواند آن ها را با لب در مکیان بگذارد. آدمی این راز ها را با خود به گرو می برد. درختان بید آنها را زمزمه می کنند و کلاغ ها آن ها را به غار غار می گویند و سنگ لحد در سکوت از ایشان حرف می زند، اما به زبان سنگ ها. مردگان روزی برخواهند خواست اما رازهایشان تا انقراض نسل بشر برای قضاوت نزد قادر مطلق خواهند ماند.