نویسنده : دیوید ویلیامز  

   ترجمه : نوگل رازقی

این کتاب داستان پسری با صورتی خنده دار را در خود جای داده که بچه های مدرسه گاهی او را با اسم زشت باب دماغ گنده صدا می زنند. باب با پدربزرگ مهربانش زندگی می کند و خیلی خیلی به باغ وحش علاقه دارد، آن ها آن قدر فقیرند که فقط سالی یک بار آن هم در روز تولد باب می توانند به باغ وحش بروند اما امسال پول پدر بزرگ آن قدر کم است که نمی توانند این کار را کنند. در عوض نگهبان دوست داشتنی باغ وحش به او اجازه ورود می دهد. باب همیشه سراغ حیواناتی می رود که با بقیه فرق دارند و این بار وقتی دارد آن ها را تماشا می کند چشمش به اسم ماهی دماغ گنده می افتد اما هرچه تلاش می کند نمی تواند او را پیدا کند، ماهی دماغ گنده خیلی وقت است که خودش را از همه پنهان کرده!

گزیده ای از کتاب :

“یکی دو سال پیش، یه دختر کوچولو برای دیدن باغ وحش اومده بود. اما همین که چشمش به ماهی دماغ گنده افتاد، یک مرتبه جیغ کشید و هرچی توی شکمش بود رو مثل فواره بالا آورد.”

باب گفت: “خدای من، نه.”

وینستون با آرامش ادامه داد: “بله، داشتم می گفتم. من مجبور شدم ناهار دخترک رو از روی مخزن تمیز کنم. شیشه مخزن از محتویات شکم دخترک طوری شطرنجی شده بود که انگار یه بمب کنارش منفجر شده.”

جالب اینجاست که باب همان لحظه چشمش به نوشته ای که روی مخزن بود، افتاد:

لطفا روی شیشه بالا نیاورید!

بعد با ناراحتی از وینستون پرسید: “یعنی چه بلایی سر ماهی دماغ گنده اومده؟”

وینستون جواب داد: “ماهی بیچاره حسابی وحشت کرد. اون رفت ته مخزن و دیگه هیچ وقت پیداش نشد. حتی وقتایی هم که براش غذا می ندازم خودش رو نشون نمی ده. شب وقتی همه جا تاریکه و هیچ کس دیگه توی باغ وحش نیست یواشکی از مخفیگاهش میاد بیرون و غذاش رو می خوره.”

باب با ناراحتی گفت: “چه غم انگیز.”

“کاریش نمی شه کرد، آقای باب. من می ترسم شما هم وقتتون رو اینجا تلف کنین. هرچی منتظر بمونین فایده نداره. اون ماهی بیرون بیا نیست!”

“اما من خیلی دلم می خواد ببینم ماهی دماغ گنده چه شکلیه.”